جامی از آب ازدستان ابری افتاد … گلی خیس شد کبوتری ترسید کودکی خندید ابر از همگی عذرخواهی کرد آسمان بوی باران می داد ..

خدا وقتی گونه‌ های تو را می‌ تراشید لب‌های تو را می‌بافت پاهای تو را بنا می‌کرد دست‌هایش نمی‌لرزید ؟

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست وقتی که قلب خون شده بشکست می رود اول اگرچه با سخن از عشق آمده آخر خلاف آنچه که گفته است می رود …

چایت را بنوش نگران فردا نباش از گندمزار من و تو مشتی کاه می ماند برای بادها …

در من فریادهای درختی‌ ست خسته از میوه‌های تکراری …

از آن رو به توعاشقم که میدانم دوستم داری تنها به خاطر خودم و نه هیچ چیز دیگر

برای خانه سوخته باز شاید بشود خانه یی بنا کرد دل سوخته را بگو چه کنیم ؟

دست اگر دست تو باشد نیست دلچسب تر از چیده شدن رویایی …

میگن عاشقا عشقشون رو زیبا میبینن ، ایندفعه که دیدمت خیلی زیباتر شده بودی نمیدونم ، تو هردفعه زیباتر میشی ، یا من عاشقتر

آرزویم این است  ، از سفر نگویی تو  / تو هم آرزو کن ، اوج آرزویی تو آرزویم این است ، زیر سقف این دنیا / من برای تو باشم ، تو برای من تنها

خدا رو چه دیدی ، شاید با تو باشم / شاید با نگاهت از این غم رها شم خدا رو چه دیدی ، شاید غصه رد شد / دلم راه و رسم این عشق رو بلد شد

سکوت من ، فردای بلند دوست داشتن توست ، دوست داشتن تو افسانه نیست باورش کن

اگه آفتاب میسوزونه ، بیخیال ، آخه تو سایه بونی اگه آدما وفا ندارن ، بیخیال ، آخه تو مهربونی اگه من برات میمیرم ، بیخیال ، آخه تو لایق تر از اونی که میدونی

دلم کوه صبر است ، آبش مکن ، گرفتار رنج و عذابش مکن بیا خانه قلب من مال تو ، ولی مرد باش و خرابش مکن

مواظب این اس ام اس باش ، چون یه دل توشه که خیلی هواتو کرده

یک آسمان ترانه ، صد بیت عاشقانه / تقدیم به قلب پاکت ، ای بهترین بهانه